علوم اجتماعی[۱]، که در فرهنگ علمی رایج ایران علوم انسانی نامیده می‌شود[۲]، دسته‌ای از تخصص‌های آکادمیک است، که مرتبط است با اجتماع و روابط بین افراد آن در جامعه. علوم اجتماعی به عنوان یک کل، شاخه‌های متعددی دارد. علوم اجتماعی شاخه ای از مطالعات انسانی است که موجودات انسانی را از جنبه‌های مختلف مورد مطالعه قرار می‌دهد. علوم اجتماعی شامل این موارد شده ولی به آن‌ها محدود نمی‌شود: انسان‌شناسی، باستان‌شناسی، مطالعات ارتباطات، اقتصاد، تاریخ، موسیقی‌شناسی، جغرافی انسان، حقوق، زبان‌شناسی، علوم سیاسی، روان‌شناسی، سلامت عمومی و جامعه‌شناسی. جامعه‌شناسی به عنوان علم عمومی جامعه تعریف شده‌است. همچنین، برخی اوقات از این عبارت هنگامی که صحبت در مورد جامعه‌شناسی بوده، استفاده شده‌است. اصطلاح «علوم اجتماعی» در ابتدا در قرن نوزدهم ایجاد گشت. دانشمندان اثبات گرا، از روش‌هایی مشابه با روش‌های علوم طبیعی به عنوان ابزارهایی برای فهم جامعه استفاده کرده‌اند، لذا آن‌ها علم را به معنای دقیق مدرن خود تعریف می‌کنند. در مقایسه، دانشمندان تفسیر گرای علوم اجتماعی ممکن است از جامعه‌شناسی انتقادی یا تفسیر نمادین استفاده کنند تا این که بخواهند به‌طور تجربی، نظریات ابطال پذیر بسازند و بدین طریق با علم در معنای وسیع ترش رفتار کرده‌اند. در دنیای مدرن آکادمیک، محققان اغلب گزیده عمل می‌کنند، یعنی از چندین روش استفاده می‌کنند (به عنوان مثال تحقیقات کمی و کیفی را با هم ترکیب می‌کنند). عبارت «تحقیق اجتماعی» نیز تا ماهیت مستقلی برای خود پیدا کرده‌است، چرا که متخصصان از تخصص‌های مختلف در اهداف و روش‌های آن با هم اشتراک دارند.